Op 5 september vieren we de heilige moeder Teresa. We staan stil bij haar leven!
Jezus volgen is een serieuze taak en tegelijkertijd een taak vol vreugde; er is een zekere durf en moed voor nodig om de goddelijke Meester te herkennen in de allerarmsten en degenen die aan de kant gezet zijn, en zich in hun dienst te stellen. Vrijwilligers die uit liefde voor Jezus de armen en behoeftigen dienen, verwachten daarvoor geen dank of beloning, maar zien van dit alles af omdat ze de ware liefde hebben ontdekt. En ieder van ons kan zeggen: “Zoals de Heer mij tegemoet is gekomen en zich in mijn uur van nood op mijn niveau heeft neergebogen, zo ga ik hem tegemoet en buig ik me neer voor hen die het geloof hebben verloren of die leven alsof God niet bestaat, voor jongeren zonder waarden of idealen, voor gezinnen in crisis, voor zieken en gevangenen, voor vluchtelingen en immigranten, voor zwakken en weerlozen naar lichaam en geest, voor in de steek gelaten kinderen, voor ouderen die er alleen voor staan. Overal waar iemand zijn hand uitsteekt en vraagt om een helpende hand om op te staan, daar moet onze aanwezigheid zijn – en de aanwezigheid van de Kerk die steunt en hoop biedt”. En ik doe dit, terwijl ik de herinnering levend houd aan die keren dat de hand van de Heer mij de hand reikte toen ik in nood was.
Moeder Teresa was in alle aspecten van haar leven een gulle uitdeler van goddelijke barmhartigheid, die zich voor iedereen beschikbaar stelde door haar welkom heten en verdedigen van menselijk leven, ongeboren leven en leven dat aan hun lot wordt overgelaten. Ze zette zich in voor de verdediging van het leven en verkondigde onophoudelijk dat “de ongeborenen de zwaksten, de kleinsten, de meest kwetsbaren zijn”. Ze boog zich voor hen die waren uitgeput, achtergelaten om te sterven aan de kant van de weg, en zag in hen hun door God gegeven waardigheid; ze liet haar stem horen voor de machten van deze wereld, zodat zij hun schuld zouden erkennen voor de misdaad – de misdaden! – van de armoede die zij gecreëerd hebben. Voor Moeder Teresa was barmhartigheid het “zout” dat smaak gaf aan haar werk, het was het “licht” dat scheen in de duisternis van de velen die geen tranen meer konden laten om hun armoede en lijden.
Haar missie naar de stedelijke en existentiële periferieën blijft voor ons vandaag een welsprekend getuigenis van Gods nabijheid tot de allerarmsten. Vandaag geef ik deze emblematische figuur van vrouwelijkheid en gewijd leven door aan de hele wereld van vrijwilligers: moge zij jullie model van heiligheid zijn! Ik denk dat we er misschien moeite mee hebben om haar “Heilige Teresa” te noemen: haar heiligheid is zo dichtbij, zo teder en zo vruchtbaar dat we haar spontaan “Moeder Teresa” blijven noemen. Moge deze onvermoeibare werker van barmhartigheid ons steeds meer helpen te begrijpen dat ons enige criterium voor actie belangeloze liefde is, vrij van elke ideologie en alle verplichtingen, vrijelijk aangeboden aan iedereen zonder onderscheid van taal, cultuur, ras of religie. Moeder Teresa zei graag: “Misschien spreek ik hun taal niet, maar ik kan wel glimlachen”. Laten we haar glimlach in ons hart dragen en deze geven aan hen die we op onze reis ontmoeten, vooral aan hen die lijden. Op deze manier openen we mogelijkheden van vreugde en hoop voor onze vele broeders en zusters die ontmoedigd zijn en die begrip en tederheid nodig hebben.
– Fragment uit de homilie van Paus Franciscus tijdens de Heiligverklaring van Moeder Teresa op zondag 4 september 2016
We bidden samen de litanie van nederigheid.
Jezus, zachtmoedig en nederig van hart, verhoor mij.
Van het verlangen te worden geacht, verlos mij Jezus.
van het verlangen te worden bemind, verlos mij Jezus.
van het verlangen te worden geprezen, verlos mij Jezus.
van het verlangen te worden geëerd, verlos mij Jezus.
van het verlangen te worden voorgetrokken, verlos mij Jezus.
van het verlangen te worden geraadpleegd, verlos mij Jezus.
van het verlangen voor degelijk aangezien te worden, verlos mij Jezus.
van de angst te worden vernederd, verlos mij Jezus.
van de angst te worden geminacht, verlos mij Jezus.
van de angst te worden belasterd, verlos mij Jezus.
van de angst te worden vergeten, verlos mij Jezus.
van de angst te worden bespot, verlos mij Jezus.
van de angst te worden beledigd, verlos mij Jezus.
van de angst te worden verdacht, verlos mij Jezus.
Dat mijn medemensen meer achting genieten dan ik, Jezus, geef mij de genade dit te wensen.
Dat zij tot hun recht mogen komen, maar dat ik terzijde worden gesteld, geef mij de genade dit te wensen.
dat zij in de waardering van de wereld mogen groeien en ik achtergesteld worden, geef mij de genade dit te wensen.
dat zij geprezen en ik verwaarloosd worden, geef mij de genade dit te wensen.
dat zij in elk opzicht boven mij worden voorgetrokken, Jezus, geef mij de genade dit te wensen.
Het gezin van Elfriede ©Elfriede Sibenförcher
Vandaag staan we stil bij een mooie getuigenis. Soms wordt het leven van een gezin door een ongewilde gebeurtenis op zijn kop gezet en voor altijd veranderd. Het lijdt geen twijfel dat vergeving nodig is, zelfs zonder iemand de schuld te geven. Elfriede Sibenförcher uit Oostenrijk getuigt over het proces dat ze heeft doorgemaakt.
De Bijbelvers voor vandaag:
Ik zegen de Heer om zijn Leiding: zelfs des nachts vermaant hij mijn geweten.
– Ps 16, 7
