Vandaag gaan we in gesprek met Marnik. Hij vertelt ons meer over de noveen tot Onze-Lieve-Vrouw van Stoepe die gisteren, zondag 8 september, van start is gegaan. Voor meer informatie rond de Stoepedagen kan u terugvinden op de website van het bedevaartsoord van Onze-Lieve-Vrouw van Stoepe.
Deze week -op maandag 9 september, donderdag 12 september en maandag 16 september- zullen we rechtstreeks de rozenkrans om 12u15 uitzenden vanuit de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Stoepe.
Petrus Claver, een Spaanse Jezuïet, werd in 1610, dertig jaar oud, als missionaris naar Cartagena in Colombia gezonden. Spoedig werd hij door zijn blanke landgenoten met wrevel omgeven omdat hij voor de ongelukkige zwarte slaven opkwam, die na verschrikkelijke mishandelingen, waaraan ze blootgesteld waren, in Cartagena ontscheept werden. Hij liet die arme mensen, die men als vee verkocht, zijn zorgende liefde ten deel vallen. Het waren mannen, vrouwen en kinderen die men als buit van de slavenhandelaars uit hun woonplaats in Afrika weggesleept had.
Wat is het verhaal rond zijn mantel?
Elke keer als er een nieuw slavenschip uit Afrika in de haven aankwam, was pater Petrus Claver er, met zijn armen vol koekjes en citroenen. Hij deelde zijn geschenken uit, die hij de week ervoor had gesmeekt bij de inwoners van Cartagena, en boog zich dan om de overledenen te kussen en een gebed te zeggen. Hij droeg de zieken in zijn armen naar de kust en zette ze in de schaduw neer.
Het was een wonder dat pater Claver überhaupt iets kon dragen, laat staan een ander mens. Hij at bijna niets en leefde op een hongerdieet. Hij gaf alles wat hij had voor de zorg van de slaven die eens in de paar weken in de haven van boord gingen. Voordat ze werden verkocht aan de slopende en wrede omstandigheden van de suikerboerderijen, kon pater Claver een paar dagen met ze doorbrengen en ze met tederheid behandelen.
Centrum van de slavenhandel
In die tijd, in de 17e eeuw, was Cartagena het centrum van de slavenhandel in de Nieuwe Wereld. Het lag in de Caraïben vlakbij de landengte van Panama en was onverbiddelijk heet en equatoriaal, ellendig door ziektes. Slaven werden uit Afrika overgebracht om op de suikervelden te werken. Ongeveer een derde van hen stierf tijdens de gedwongen reis uit Afrika en nog veel meer zouden in de jaren daarna het leven laten door de onmenselijke omstandigheden waarin ze werden gehouden. Claver deelde hun ellende zoveel hij kon. Voor zover hij kon, werd hij hun dienaar. In zijn boek A Saint In the Slave Trade beschrijft Arnold Lunn hoe Claver de slaven liet zitten terwijl hij hen onderwees over Jezus. Verontwaardigde slavenhandelaren onderbraken hem en zeiden dat het ongepast was dat de slaven zaten terwijl hij stond. Hij antwoordde eenvoudigweg dat zij zijn gasten waren en dat zij in de ogen van Christus belangrijker waren dan hijzelf. Hij bleef staan. Zij bleven zitten.
De legendarische mantel
Een van zijn weinige bezittingen was een oude mantel. Soms waren de slaven in zijn catechisatielessen zo ziek en hadden ze zo’n pijn dat ze moeilijk konden zitten. Zonder na te denken wikkelde hij dan zijn mantel om hun bibberende lichamen of bundelde hem tot een kussen voor hun comfort. Zijn tolken waren geschokt, omdat ze dachten hoe smerig en ongezond de mantel hierdoor geworden moest zijn, maar zonder hem te wassen, trok Claver hem meteen weer aan als hij hem terugkreeg. Lunn schrijft: “De mantel zou tijdens zijn ambt vele functies vervullen: als sluier om weerzinwekkende wonden te verbergen, als schild voor melaatse en door lupus geteisterde zwarte slaven, als lijkwade voor gestorvenen en als kussen voor zieken. De mantel zou al snel een legendarische faam verwerven.”
De mantel is een uitdaging. Het is heel gemakkelijk om te beweren dat ik van de mensheid houd – om op de juiste manier te stemmen, de juiste dingen te zeggen op sociale media, wat geld te geven aan een goed doel en het dan een goed uitgevoerde klus te noemen.
De mantel is persoonlijk
Liefde roept ons op tot bijzonderheden. Liefde vraagt dat ik rekening houd met specifieke personen, de persoon recht voor me, de persoon die mijn tijd en aandacht nodig heeft, de persoon die me frustreert of dwars zit. Hoe reageer ik als mijn peuter me smeekt om een hersendom saai spelletje met haar te spelen terwijl ik alleen maar televisie wil kijken in mijn kamer? Hou ik op dat moment van haar? Hoe zit het met de parochiaan die me wil spreken over een persoonlijke crisis, maar ik heb een lange dag achter de rug en ben uitgeput. Stel ik hem of haar af? De mantel is een uitdaging om dat telefoontje naar mijn oma te plegen, mijn mond te houden als ik wil roddelen, de extra minuut te nemen om in contact te komen met een parochiaan met wie ik moeilijk kan omgaan. Er is een specifiek leven dat ik heb gekregen, met alle rommeligheid en frustratie van het opbouwen van een band met de mensen in mijn omgeving. Dit is waar liefde begint. Het is moeilijker om op deze manier lief te hebben. De mantel raakt versleten en beschadigd. Het vraagt om offers die meer dan theoretisch zijn. Dit moeilijkere pad ligt echter voor ons allemaal open. We hebben allemaal elke dag de kans om te houden van het bijzondere leven dat we hebben gekregen en om die liefde te verspreiden onder degenen met wie we onze dagen delen.
De Bijbelvers voor vandaag:
Als iemand mij liefheeft zal hij Mijn Woord onderhouden; Mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen.
– Joh 14, 23
