Arendjongskens in 1945 in Pest-St. Elisabeth
Istvan Regöczi wordt benoemd in een voorstad van Budapest en ontfermt zich over de weeskinderen, slachtoffers van de zware bombardementen. Hij noemt hen de “Arendjongskens” met als lijfspreuk: “Alles voor de Arendjongskens, en de Arendjongskens voor Christus!”
Ik begon uit de puinen een tehuis te bouwen voor verlaten, verweesde kinderen… Ze waren mijn eerste “veldbloempjes”… Zovelen die getroost en geholpen moesten worden…
/
Dit bericht heeft 1 reactie
vroeger heb ik het boek ooit gelezen wakend bij een oude zuster. zo fijn om het terug te horen… hopelijk komt de link snel hieronder staan
een luisteraarster uit Leiden, Nederland