We gaan het vandaag hebben over de film ‘Sacerdoce’. Hiervoor gaan we in gesprek met Damien Boyer, de regisseur van deze mooie documentaire waarin hij 5 priesters volgt en interviewt. Hij gaat geen vragen uit de weg, hij wil echt alles weten.
Op de website van de film ‘Sacerdoce’ kan je meer informatie vinden over de film en waar je het in Frankrijk kan gaan bekijken. Neem gerust ook een kijkje op de website van Saje distribution. We hopen dat de film ook in ons land te zien zal zijn en in de toekomst ook met Nederlandstalige ondertiteling! Bekijk hier de trailer van deze film.
Wie zijn de priesters die we kunnen zien in deze documentaire?
- Priester Gaspard
Na referentiepriester te zijn geweest in een seminarie werd Gaspard door zijn overste aangemoedigd om voor tieners te zorgen. Wat als een degradatie had kunnen worden gezien, was een echte kans voor deze zoon en kleinzoon van Alpenjagers. Als gediplomeerd bergleider kon hij zijn ambt combineren met zijn passie voor de bergen. Er uitziend als Kuifje en eeuwig jong, neemt hij groepen mee om te slapen in tenten of berghutten, in de sneeuw, materiaal slepend op sleeën. Door de inspanning en beloning van het klimmen naar de top moedigt hij jongeren aan om elkaar te steunen, door te praten over hun problemen zoals pornografie, drugs of familieproblemen. Zelf geeft hij het goede voorbeeld door jongeren te vertellen dat hij een man als ieder ander is, die “de hulp van God en zijn broeders” nodig heeft om vooruit te komen.
Hij laadt zijn batterijen op door tijd alleen door te brengen in de natuur, zich te verwonderen over de schepping en oog in oog te staan met het goddelijke.
© Saje distributions
- Priester François
De oudste priester in de documentaire, François, een Parijse priester en voormalig marineofficier, heeft besloten om niet langer in het pantser van schepen te boren, maar om “in het pantser van het hart te boren”. Deze gevoelige man heeft honderden koppels in hun voorbereiding op het huwelijk begeleidt en pleit voor zelfopoffering en liefde. Na jarenlang ziek te zijn geweest door kanker, wil hij dicht bij de getroffenen staan en hen begrijpen in hun eigen lijden. Hij verjongt zichzelf door accordeon te spelen. Voor zijn roeping, voor zijn dienst als priester, is François bereid alles te geven. “Het kan me niet schelen of mensen religie begrijpen, wat belangrijk is, is Jezus Christus, de Liefde”. Voor hem moet er ruimte zijn voor vrijheid. “We moeten ze niet gevangen houden in een traditie.
Priester Francois Potez wordt door velen gezien als de wijze oude man die met veel nuance advies geeft. Hij kan de harten van mensen lezen en vragen beantwoorden die ze zichzelf niet hebben gesteld. Hij voelt zich soms een kleine priester, die niet ziet wat er bijzonder aan hem is en zich banaal voelt.
© Saje distributions
- Priester Antoine
“Zwervende priester” is het etiket dat hij opgeplakt heeft gekregen, en het past goed bij hem. Met zijn Eriba caravan uit de jaren ’80, “de Harley van de caravans”, doorkruist Antoine, een liefhebber van boardsporten, met een rode zonnebril op zijn neus, de afgelegen dorpen van de Ariège en nodigt zichzelf uit om bij mensen thuis te komen eten op de manier van zijn naamgenoot, de avonturier Antoine de Maximy. Hij biedt zijn sympathieke, niet-oordelende oor en zijn hartelijkheid aan dorpelingen die meestal al lang geen priester meer hebben gezien. In zijn dagelijkse werk wordt hij geconfronteerd met de verwoestijning van het platteland, de ontkerstening en de terugkeer van esoterische en New Age praktijken in de dorpen. Hij opent de deuren van kerken en leidt missen, soms alleen bij gebrek aan parochianen. Deze vriendelijke kraker is gepassioneerd door muziek en onderhandelt altijd over een plek voor zijn caravan, zo mogelijk naast de dorpskerk, die hij vaak met gemak bemachtigt dankzij zijn oprechte glimlach.
Zijn bezoeken zijn een voorwendsel om “muf ruikende kerken” te openen en Christus in alle eenvoud te verkondigen. Voor hem is het gesloten laten van een kerk hetzelfde als zeggen dat God niet beschikbaar is voor degenen die de kerk benaderen. Antoine wil deze kerken voor iedereen toegankelijk maken.
© Saje distributions
- Priester Paul
De 36-jarige Paul, een jonge priester in het bisdom van Orléans, heeft lang getwijfeld tussen het stichten van een gezin en priester worden. De roeping om priester te worden was het sterkst. Als pastoor in een landelijke parochie met 28 kerktorens en evenveel gemeentes, heeft hij de bijnaam “tochtmaker” omdat hij met de auto of de fiets door zijn gebied reist, een vervoermiddel dat beter geschikt is om mensen te ontmoeten. Hij is een man van paradoxen en houdt ervan mensen te verrassen. Afkomstig uit een bourgeoisachtergrond met een elegant taalgebruik, is hij nooit meer op zijn gemak dan tijdens een jagerslunch of aan de balie van een hippodroom. Hij betreurt het klerikalisme dat de kerk infiltreert en haar een slechte dienst bewijst. Verschillende gevallen van pedofilie hebben de reputatie van zijn bisdom aangetast. Hij zegt dat hij bereid is zijn “zwarte brood” op te eten en als priester te leven “zonder een greintje geloofwaardigheid” bij degenen met wie hij te maken heeft, wat hij ziet het als de prijs die betaald moet worden voor alle recente schandalen.
Voor priester Paul zijn het niet de priesters die christenen maken, maar de christenen die priesters maken. In zijn ogen is het priesterschap geen prestatie, maar een dienst.
© Saje distributions
- Priester Matthieu
Matthieu Dauchez ging in 1995 op twintigjarige leeftijd naar het seminarie van Ars. Na zijn eerste drie jaar op het seminarie, en vanwege een uitdaging van een vriend, vertrok hij naar de Filippijnen voor een missie van 1998 tot 2000, waarna hij terugkeerde naar Frankrijk om het seminarie af te maken. In 2004 werd hij tot priester gewijd voor het aartsbisdom Manilla en werd hij pastoor bij EDSA Shrine. De aartsbisschop van Manilla stelde hem in dienst van de stichting “Anak-Tnk” (“Tulay ng Kabataan”), die de meest kansarme kinderen en gezinnen in de Filipijnse hoofdstad helpt en waarmee hij sinds de oprichting in 1998 heeft samengewerkt. In 2011 werd hij directeur van de organisatie. In 2012 ontvangt hij de Raoul Follereau-prijs van de Académie Française. De stichting werd bezocht door paus Franciscus tijdens zijn reis naar de Filipijnen in januari 2015.
In 2011 publiceerde hij zijn eerste essay, “Mendiants d’amour” (bedelaars van liefde), gevolgd door “Prodigieux mystère de la joie” (wonderbare mysteries van de vreugde) in 2014. Zijn derde essay, “Plus fort que les ténèbres” (sterker dan de duisternis), gepubliceerd in 2015, kreeg een speciale vermelding van de jury van de prijs “Spiritualités d’aujourd’hui” (spiritualiteit van vandaag). In september 2018 publiceerde hij een essay over de moeilijke vraag van het Kwaad, “Waarom laat God dit toe?”
© Saje distributions
En de Bijbelvers voor vandaag is de volgende:
De Heer doet nooit iets zonder dat Hij Zijn besluit onthult aan Zijn dienaars, de profeten.
– Am 3, 7
We hebben aan het einde van onze uitzending ook een gebed gebeden voor onze priesters:
(gebed uitgegeven door de United States Conference of Catholic Bishops)
Genadige en liefdevolle God, wij danken u voor de gave van onze priesters.
Door hen ervaren wij uw aanwezigheid in de sacramenten.
Help onze priesters om sterk te zijn in hun roeping.
Zet hun zielen in vuur en vlam met liefde voor uw volk.
Geef hun de wijsheid, het begrip en de kracht die ze nodig hebben om in de voetsporen van Jezus te treden.
Inspireer hen met de visie van uw Koninkrijk.
Geef hen de woorden die ze nodig hebben om het Evangelie te verspreiden.
Sta hen toe om vreugde te ervaren in hun ambt.
Help hen om instrumenten van uw goddelijke genade te worden.
We vragen dit door Jezus Christus, die leeft en heerst als onze Eeuwige Priester.
Amen.
Dit bericht heeft 1 reactie
Een mooie film waarin priesters getuigen. Wij hebben priesters nodig die met ons opweg gaan. Gods Woord vertellen én de vreugde van de Sacramenten in ons hart te planten. MAAR ZIJ HEBBEN OOK ONS GEBED NODIG!!!