In deze uitzending staan we stil bij de catechetische methodiek van priester Poppe. Met zijn tijdeigen accenten, maar ook met tijdloze ideeën die in gewijzigde omstandigheden even toepasbaar blijven. De vitale context is deels veranderd, maar de onderliggende visie blijft wel degelijk dezelfde: christen zijn is in elke tijd, in essentie, identiek. Het gaat om hetzelfde evangelie en dezelfde Christus, en dezelfde Kerk rond Petrus.
Priester Poppe heeft een catechetische methode uitgewerkt met een pedagogische doelstelling: hij wil kinderen van jongsaf aan vertrouwd maken met de gaven én de vereisten van een intens christelijk leven. De Eucharistische Kruistocht was daartoe de geëigende weg. Hoe ambitieus zijn plan wel was bleek uit het feit dat hij vooral in zijn laatste levensmaanden verwachtte dat de E.K. het hele godsdienstige leven in Vlaanderen zou vernieuwen. (Sic. Fr. 17) Die vernieuwing moet gebeuren door de deelname aan de Eucharistie en het verlangen om de genade van de Eucharistie te laten doordringen tot in het dagelijks leven. Gebed, versterving, getuigenis en inzet zijn de speerpunten van een kruistochter. Het Woord wordt omgezet in de daad. Met een hart dat door Jezus’ Hart veroverd is.
Dit bericht heeft 1 reactie
Tiens dat is nogmaaks ‘de nagel op de kop’, wat wij ook nu nog bij de zalig priesterv E Poppe kunnen leren ;..