Oktober is in de Kerk de missiemaand en de rozenkransmaand. Pater Martin Barta, de geestelijke raadgever van Kerk in Nood, gaat dieper in op de betekenis van onze zending. Nadien horen we over een wereldwijde actie van kinderen die de Rozenkrans bidden voor vrede en lichten we een aantal projecten toe die door Kerk in Nood gesteund worden met misintenties.
Pater Martin Barta schrijft:
Om de mensen opnieuw bewust te maken van het thema ‘missie’ heeft paus Franciscus deze maand uitgeroepen tot buitengewone missiemaand. Dit jaar is het precies honderd jaar geleden dat de Apostolische Brief over de missie ‘Maximum illud’ werd gepubliceerd. Dit jubileum vormt de aanleiding voor de buitengewone missiemaand. In zijn brief schrijft de Paus: “De missionaire activiteit is ook vandaag de dag nog de grootste uitdaging voor de Kerk en dus moet missionering op de eerste plaats komen. (…) Laat ons alle streken van de wereld in een ‘permante staat van missie’ brengen. (…) Moge de buitengewone missiemaand een gelegenheid zijn van intense en vruchtbare genade om initiatieven te bevorderen en te intensiveren, vooral het gebed, de ziel van iedere missie.”
Zo besluit pater Martin het citaat uit de brief van de Paus. In het tweede deel van zijn brief gaat hij verder in op de kracht van het gebed.
De permanente missie kan alleen door permanent gebed worden gerealiseerd. Dit is ook wat de ‘kleine heilige’ Theresia van Lisieux ons leert, die, hoewel ze haar klooster nooit heeft verlaten, tot patrones van de wereldmissie werd uitgeroepen. “Mijn hele kracht komt voort uit het gebed en het offer. Dit zijn mijn onoverwinnelijke wapens die Jezus mij heeft gegeven. Veel meer dan woorden slagen zij erin de zielen in beweging te brengen”, schrijft ze. En samen met vele andere heiligen kunnen wij zeggen dat geen enkel ander gebed ons beter tot een steeds diepere, kinderlijke toewijding aan God en Maria kan brengen dan de Rozenkrans. Het is het eigenlijke wapen van de heiligen. Daarom is het zeker ook geen toeval dat de missiemaand oktober tegelijk ook de rozenkransmaand is.
Pater Martin besluit met een catechese van één van de kortst regerende pausen.
De ‘lachende paus’, zoals Johannes Paulus I werd genoemd, vertelde in een van zijn catecheses: “In de trein zag ik een vrouw die haar baby in het bagagenet te slapen had gelegd. Toen het kleintje wakker werd, zag het van boven in het net zijn mama, die recht tegenover hem zat en over hem waakte. ‘Mama’, riep hij. En zij antwoordde: ‘Ja, mijn schatje!’ Een hele tijd lang ging het gesprek tussen moeder en baby zo verder: ‘Mama!’ – ‘Ja, mijn schatje!’ Andere woorden waren helemaal niet nodig. Is de Rozenkrans een vervelend gebed? Het hangt ervan af. Het kan ook een gebed vol vreugde en blijdschap zijn. Wanneer men de Rozenkrans op de juiste manier bidt, kan hij een blik op Maria en Jezus worden die alsmaar inniger wordt naarmate men het gebed langer bidt. Het is als een refrein dat opborrelt uit het hart en door de constante herhaling rust brengt voor de ziel net als een lied. Verkiezen jullie hoogdravende theologische spitsvondigheden? Die zouden niet geschikt zijn voor de armen, de bejaarden, de nederige en eenvoudige zielen.”
Goede vrienden, het doel van de missie bestaat erin het Rijk Gods in de harten van alle mensen binnen te brengen. En dit Rijk behoort, zoals Jezus zegt, toe aan wie wordt zoals kinderen (zie Lucas 18,16). Moge het Rozenkransgebed in de missiemaand oktober in ons nieuw vertrouwen in God en missionaire liefde voor alle mensen doen ontbranden.
Herhaling:
zaterdag 19 oktober 2019 om 18u15
