Paters Juul Anicq, Jan Braam en Henri Verwilghen
Maar och Heer, het deed ons plots hartenpijn te zien hoe onze schone kerke verdelgd was.
Maar als wij in het dorp kwamen, stormden de kinderen en de grote mensen naar ons toe en ze konden hun geluk niet uitspreken van ons weer te zien.
Het is aandoenlijk als men die arme mensen hoort vertellen wat zij hebben geleden om Gods Wille . ..Maar wij bidden God ook dat Hij ons Vlaanderen spare voor het teniet gaan of verminderen van zijn geloof en zeden.
/
